Filmtip: C’est la vie én Can I be me

Goed; ze beginnen allebei met de letter ‘c’ en in principe telt er maar eentje. Alleen denk ik dat ze allebei de moeite waard zijn, wil ik dus niet kiezen…dus voor #15 (de letter ‘c’ dus) op mijn 101-dingen lijst…

C’est la Vie

Max runt een cateringbedrijf en heeft al vele feesten en partijen georganiseerd. Ditmaal organiseert hij de bruiloft van Pierre en Helena op een prachtige locatie in Frankrijk; een 17e-eeuws kasteel.

Met een grappig team van mensen die bedienen of koken, een fotograaf en een band lijkt alles goed te verlopen. Alles lijkt aanwezig te zijn voor een geweldig feest, maar….het zou natuurlijk een saaie film worden als alles zou gaan volgens plan. Lukt het dit team om er uiteindelijk een geweldig feest van te maken?

Oppas geregeld en dus togen mijn lief en ik richting de bioscoop. Geen idee wat we van deze film moesten verwachten, maar van de makers die ook ‘Intouchables’ en ‘Samba’ hebben gemaakt konden we wel wat verwachten, toch?

En het was een heerlijke film. Echt een ‘feelgood movie’. Misschien niet zo sterk als ‘Intouchables’ maar gewoon een heerlijke film. Grappig, mooie beelden en fijne acteurs! We gingen beiden met een grote glimlach om onze mond weer naar buiten.

En dan…

Can I be me

Whitney Houston; ik was vroeger wel soort van fan van haar. Ben zelfs ook nog eens in een heel ver verleden naar een concert van haar geweest. In Thialf in Heerenveen; toen daar nog concerten werden gehouden! (Heul vroeger dus).

Whitney Houston, die mooie vrouw met die ongelooflijk mooie stem. Wat een geluid kwam er uit haar zeg. Maar dat was de laatste jaren van haar leven niet zo. Het werd uiteindelijk minder en iedereen weet – denk ik – wel hoe het uiteindelijk met haar afliep. Ze werd maar 48 jaar.

Nu is er op Netflix een documentaire over haar leven te zien. Met beelden die niet eerder vertoond zijn. En zien we dat het leven van Whitney Houston anders in elkaar stak dan dat we (ik in ieder geval) dachten. Is het niet meteen Bobby Brown die haar de afgrond in hielp. Dat gebeurde dus al eerder…

Drank, drugs, een dominante moeder…. ik vond het een intrigerend maar vooral ook een heel verdrietig verhaal. Maar wel de moeite waard. En de dag erna heb ik veel naar haar muziek geluisterd. Wat een vrouw, wat een stem en toch ook…wat een verlies!