Gastblog; maak kennis met Nicole

Tja, en dan word je gevraagd om iets te schrijven op Thearie.nl. Is het een column? Is het een blog? Ach ja, we geven het beestje maar een naam. Feit is dat het natuurlijk super leuk is! En dat schrijven wel iets is wat ik leuk vind (of anderen dat ook vinden is een tweede…).

Waar kan ik het over hebben. Dingen die me bezig houden. Dat zijn o.a. mijn kinderen. Mijn lieve vriend en vrienden natuurlijk. De kinderen. Paardrijden. Kinderen. Werk. 
Had ik kinderen al genoemd?

Laat ik voor het gemak met de kinderen beginnen. Die nemen eigenlijk wel het grootste deel van mijn tijd voor hun rekening. Is dat erg? Nee, eigenlijk niet. Steeds minder zelfs. 
Ik moet zeggen dat ik het leuker vind dat ze wat ouder worden/zijn. 
Alsof de gebruiksaanwijzing – die ik er overigens nooit heb bij gekregen – niet meer zo van toepassing is. Ik kan beter spreken over gebruiksaanwijzingen in het meervoud, want die van het moederschap heb ik ook nooit gevonden. Dus alles gaat op gevoel. En naarmate ze ouder worden gaat dat dus steeds beter.
De gevoelens van verantwoordelijkheid, trots en liefde komen in de overtreffende trap voorbij.

Neem afgelopen zomervakantie. Wat hebben we genoten. Voor de eerste keer zijn we in eigen land gebleven. Heerlijk burgerlijk op de camping in Zeeland. En – jazeker – de fietsen waren ook mee.
Dus aan het prototype van gezinnetje voldeden wij zeker: vader, moeder, zoon, dochter, stationwagen, caravan, fietsen. Need I say more.

Heerlijk! 
En die avond dat we na het eten met z’n allen op de fiets naar het strand gingen, een mooie strandwandeling hebben gemaakt, de avond afsloten in een strandtent met warme chocolademelk met slagroom en bitterballen zal nog lang in onze geheugens gegrift staan.

Ja, ik ben een blij en tevreden mens…

Tot de volgende keer!
Lieve groeten,
 Nicole