Hyperthyreoïdie dus…

Onze poezenkind is ziek! Maar voordat jullie gaan denken dat dit een heel naar, verdrietig verhaal wordt….het komt wel goed!

Scout heeft hyperthyreoïdie. Even dubbelchecken of het goed is getikt, vind het nogal een moeilijk woord. Hyperthyreoïdie dus.
In Jip & Janneke taal; Scout heeft een te hard werkende schildklier. Eén van de meest voorkomende aandoeningen bij oudere poezen. Onze Scout is nu twaalf; een oude statige dame.

Scout is mijn poezenzus, toch mama?

Ze valt veel en snel af en is erg onrustig. Wij richting dierenarts, bloedonderzoek laten doen en nu moet Scout aan de pilletjes. Veel pilletjes, namelijk voor de rest van haar leventje. Dat hopelijk nog een aantal jaren gaat duren. Dus zijn we ’s ochtends in de weer met klontjes smeerkaas waar een pilletje in verstopt is. ’s Avonds – want ja, twee keer per dag een pilletje – verstoppen we het in haar eten.

Tot nu gaat het goed. En dat is fijn. Want Scout is ons poezenkind, ze was ooit mijn verjaardagskadootje en is familie!