Ik hou van Hendrik Groen! En van zijn pogingen om iets van het leven te maken.
Oud – maar nog lang niet dood – is hij. Een man om te koesteren. Een man van wie je zou willen dat hij je opa kon zijn.
Meneer Groen laat je een jaar lang meeleven met alle dagelijkse gebeurtenissen in het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord, waar hij woont.
>> Favoriete kinderboeken tag ~ welke zijn jouw favoriet? <<
Hilarische momenten (ik heb vaak hardop moeten lachen) maar ook verdrietige, ontroerende en pakkende situaties beschrijft hij. En ik leefde mee. Met hem. En met Evert, Grietje, Eefje en de anderen. En ook wil ik later bij een Omanido-club!
Ik hou ook het komend jaar niet van bejaarden. Dat geschuifel achter die rollators, dat misplaatste ongeduld, dat eeuwige klagen, die koekjes bij de thee, dat zuchten en steunen. Ik ben zelf 83 ¼ jaar.
Wilde het boek niet loslaten, maar moest wel af en toe; vriendlief ging een paar stukjes lezen om te kijken waarom ik het zo grappig vond, wilde het boek daarna ook niet meer loslaten. Dus het werd delen! En nu houden we allebei van Hendrik Groen en gaan beginnen aan zijn tweede dagboek!
En dan is je boek ineens ingepikt…
Ken jij de dagboeken van Hendrik Groen al?
